الیاف کربن نوعی الیاف مصنوعی تهیه شده از مواد آلی میباشد که بعنوان تقویت کننده در انواع کامپوزیتهای زمینه فلزی، سرامیکی و بخصوص زمینه پلیمری بکار گرفته میشود.

این الیاف بعلت مزایایی همچون استحکام ویژه و مدول ویژه بالا ، استحکام خستگی زیاد، ضریب انبساط حرارتی بسیار پایین، وزن کم و ..... از کاربردهای گسترده ای در صنایع مختلف نظامی، هوافضایی، ساختمانی، ورزشی و خودرو سازی برخوردار است. این خواص برتر سبب شده است که الیاف کربن، جانشین بسیاری از مصالح و مواد دیگر شده و در زندگی امروزه بعنوان یک ضرورت مطرح شده است.

نخستین بار الیاف کربن توسط ادیسون از الیاف کتان و بامبو ساخته و بعنوان فیلامنت جهت لامپ در سال 1878 استفاده شد. پس از آن و در طول سالهای دهه 50 و 60 میلادی تحقیقات وسیعی در خصوص تولید این الیاف از دیگر مواد اولیه صورت پذیرفت.

در حال حاضر سه ماده شامل پلی اکریلونیتریل، ریون و قیر سه پیش زمینه اصلی جهت تولید الیاف کربن محسوب میشود و بیشرین تولید الیاف در مقیاس وسیع از این سه ماده بدست می آید. جزئیات فرایندهای مورد استفاده برای پیش زمینه های مذکور متفاوت میباشد اما بخشهای اصلی این فرایندها مشابه است. در همه فرآیندها عملیات پایدارسازی جهت جلوگیری از ذوب یا هم جوشی لیف، کربونیزه کردن جهت حذف عناصر غیر کربنی و گرافیته کردن در دمای بالا بمنظور بهبود خواص مکانیکی الیاف انجام میشود، اما نوع عملیات حرارتی، زمان عملیات و شرایط فراینها متفاوت میباشد.

انواع مختلفی از الیاف کربن بدست می آید که عموماً بر اساس مدول الاستیک و استحکام کششی طبقه بندی میشوند. مطابق با یکی از این طبقه بندی ها، پنج نوع الیاف کربن شامل الیاف با مدول بسیار بالا ( UHM )، الیاف با مدول بالا ( HM )، الیاف با مدول متوسط (IM )، الیاف با مدول کم و استحکام بالا ( HT ) و الیاف با استحکام بسیارزیاد ( SHT ) تولید میشود .